Najgrubszym znanym drzewem na świecie jest cypryśnik Taxodium mucronatum, rosnący w Meksyku w Santa Maria del Tule, Oaxaca. Ma aż 34 metry obwodu (10,82 m średnicy) i 43 m wysokości. Przez długi czas przypuszczano, że jest to kilka drzew zrośniętych pniami. Dopiero badania próbek DNA wykazały, że jest to pojedynczy egzemplarz.
Niejasny jest przypadek kasztana jadalnego Castanea sativa rosnącego na Sycylii na wulkanie Etna. Otóż drzewo (zwane "Drzewem Stu Koni") zmierzone w 1780 roku miało mieć obwód 57,9 metra. Później jednak drzewo podzieliło się na trzy oddzielne pnie (?). Wg innych źródeł najgrubszym pniem pochwalić się mogą baobaby, które osiągać mają 47 metrów obwodu (15 m średnicy pnia).

Najtwardsze drewno mają drzewa z rodzaju Sideroxylon występujące w zwrotnikowej Afryce i Azji. Ich drewno jest nazywane żelaznym ze względu na twardość i wagę. Najcięższe drewno stwierdzono jednak w przypadku oliwki Olea laurifolia. Sześcian drewna tego gatunku o boku 1 metra waży aż 1490 kilogramów. Dla odmiany najlżejsze drewno ma rosnący na Kubie gatunek o nazwie Aeschynomene hispida. Jeden metr sześcienny drewna waży tylko 44 kg.

O miano najwyższego drzewa rywalizują trzy gatunki: jedlica Pseudotsuga menziesii, eukaliptus Eucalyptus regnans i sekwoja wiecznie zielona Sequoia sempervirens. Do tego ostatniego gatunku należą najwyższe obecnie znane i rosnące drzewa: Stratosphere Giant o wysokości 112,34 m (Humbold Redwoods State Park, USA), Mendocino Tree 112,01 m (Montgomery Woods State Reserve, USA), National Geografic Tree 111,37 m (Redwood National Park, USA). Najwyższa żyjąca daglezja przekracza 100 m wysokości, jednak dane historyczne mówią o drzewach osiągających blisko 120 m wysokości. Najwyższy zmierzony eukaliptus ma niecałe 100 m wysokości, jednak dane historyczne mówią o drzewach osiągających nawet 150 m wysokości (eukaliptus z Watts River, Victoria, Australia).

Pojedyncze drzewo o największej koronie to figowiec Ficus benghalensis rosnący w ogrodzie botanicznym w Kaltucie. Korona tego drzewa zajmuje... 1,2 ha. Drzewo posadzone w 1787 rozprzestrzeniło się na obszarze o średnicy 412 metrów za pomocą korzeni podporowych.

Najpotężniejszy pień o największej masie drewna ma mamutowiec Sequoiadendron giganteum o nazwie General Sherman z Sequoia National Park (USA). Drzewo to przy 83,6 m wysokości i 8,25 m pierśnicy ma pień o objętości 1540 metrów sześciennych.

Największą rośliną na Ziemi nie jest jednak kolosalne drzewo. Grzyb mikoryzowy z rodzaju opieńka Armillaria ostoyae, żyjąca pod ziemią w symbiozie z korzeniami roślin wyższych, odkryta w stanie Waszyngton, pokrywa około 600 ha lasu. Inny okaz ze stanu Oregon zajmuje 900 ha. Szacuje się, że grzyby te mogą żyć już nawet od 1000 lat.

W górach Wasatch w stanie Utah, na powierzchni około 43 ha rośnie 47 tysięcy sztuk identycznych genetycznie osik Populus tremuloides, stanowiących jeden klon płci męskiej, połączony wspólnym systemem korzeniowym. Waga tego organizmu oceniana jest na 6,5 tysiąca ton, zaś jego wiek szacuje się na ponad 10 tysięcy lat. Osika rozmnaża się bezpłciowo - nowe pnie wyrastają z rozległego systemu korzeniowego i sprawiają wrażenie oddzielnych drzew, choć są fragmentami jednego organizmu.

Największymi roślinami mórz są brunatnice z rodzaju wielkomorszcz Macrocystis, które osiągają wg wiarygodnych źródeł do 65 metrów długości (choć bywa, że podaje się 100 i nawet 200 metrów).

Pisząc o długości nie sposób nie wspomnieć o pnączach, a wśród nich o palmach rotangowych (Calamus). Występują w lasach Sri Lanki i południowych Indii i osiągają co najmniej 100 metrów długości, a według niektórych źródeł nawet 300 m! Do lian należy też rekord średnicy komórek naczyniowych - osiągających u nich 0,7 mm. Pozwala to na ruch wody z niezwykłą prędkością - 150 m na godzinę.

Za najwyższy kaktus długi czas uchodził znaleziony w 1988 roku w Maricopa Mountains, Arizona, USA kaktus saguaro Cereus giganiteus, który sięgał ponad 17,5 m (żyje od ponad 200 lat). Najnowsza księga rekordów Guinessa podaje jednak, że przedstawiciel gatunku Pachycereus pringlei rosnący na pustyni Sonora sięga 19,2 metrów.

Najwyższa paproć to drzewiasty gatunek Cyathea novae caledoniae z Nowej Kaledonii osiągający 28 metrów wysokości. Na nieodległej wyspie Norfolk rosną drzewiaste paprocie Alsophila excelsa dorastające do 18 metrów wysokości.

Za największą roślinę zielną uchodzi barszcz Mantegazziego Heracleum mantegazzianum pochodzący z Kaukazu. Barszcz ten, zdziczały i spotykany także w Polsce, może przekroczyć 3,6 m wysokości, a liście mają ponad 0,9 m długości. Skutecznie może on rywalizować z potężną byliną tropików o nazwie Gunnera manicata. Gunnera nie przekracza bowiem 2 metrów wysokości ale za to ma liście o średnicy 1,5 metra. Wszystko to jednak nic wobec zdolności ogrodników. Wyhodowali oni bowiem m.in. pomidora o wysokości 19,8 m (maj 2000 Nutriculture Ltd, Mawdesley) i słonecznika o wysokości 7,76 (1986 Oirschot, Holandia).

Największe trawy to bambusy Dendrocalamus brandisii i D. giganteus. Występują w południowo-wschodniej Azji i osiągają 40 metrów wysokości przy 30 cm średnicy.

Jeden z największych storczyków Galeola altissima to pnącze o długości dochodzącej do 40 m. Żyjąc w symbiozie z mikoryzowym grzybem "pożera" za jego pomocą całe martwe drzewa.

Robi też wrażenie wielkość największego z mchów - przedstawiciel rodzaju zdrojek Fontinalis osiąga 90 cm.

Najmniejsza roślina kwiatowa to wolfia Wolffia angusta z Australii. Osiąga ona zaledwie 0,6 mm długości, 0,33 mm szerokości i 0,15 mg wagi. Najmniejsze paprocie mają długość 1,2 cm i reprezentują pochodzące z Ameryki Środkowej gatunki: Hecistopteris pumila i Azolla caroliniana. Drobny mech Ephemerum jest tak mały, że widoczny jest tylko pod mikroskopem.

Największe kwiaty świata należą do gatunku Rafflesia arnoldi. Roślina ta rośnie dziko tylko na wyspie Sumatra w Indonezji. Kwiaty osiągają średnicę 1 metra i wagę do 9 kg. Każdy z pomarańczowo-brązowych płatków osiąga pół metra długości i ponad 2 centymetry grubości. Kwiat jest ozdobą wątpliwą ze względu na odór padliny, który wydziela by zwabić owady zapylające.

Za największy kwiat uważany jest czasem kwiatostan Amorphophallus titanum. Kwiatostan ten osiąga 2 i pół metra wysokości i wagę 75 kilogramów. Nie dość że nie jest to kwiat (choć trochę tak wygląda) to nie jest to też w istocie największy kwiatostan. Największy ma bowiem południowoamerykański przedstawiciel bromeliowatych - Puya raimondii. Potężny kwiatostan tego gatunku wznosi się na wysokość około 9 metrów i kwitnie nieprzerwanie przez 50 do 100 lat! Pojedyncze kwiaty, które kwitną nieprzerwanie najdłużej należą do storczyków. U gatunku Odontoglossum rossi kwiat utrzymuje się przez 80 dni.

Najmniejsze kwiaty o średnicy zaledwie 0,35 mm ma drobny przedstawiciel pokrzywowatych Pilea microphylla. Kwiaty najmniejszej rośliny kwiatowej - wolfii Wolffia augusta mają średnicę 0,6 mm. Wśród storczyków znanych z przepięknych kwiatów są i takie jak Platystele jungermannoides z kwiatami o średnicy zaledwie 1 mm.

Najmniejsze owoce na świecie ma wolfia. U australijskiego gatunku Wolffia angusta oraz azjatycko-afrykańskiej Wolffia globosa owoce nie przekraczają 0,3 mm długości. Są mniejsze od wielu pojedynczych komórek innych roślin. Owoce te osiągają wagę 0,07 mg i są 4 miliardy razy lżejsze od największych owoców świata - dyni.

Największe owoce wśród roślin wytwarza dynia olbrzymia Cucurbita maxima. Do 5 października 1996 roku tytuł najcięższego owocu na świecie należał jednak do kabaczka o masie 405 kg. Modne w USA konkursy na najpotężniejszą dynię spowodowały, że hodowcy zaczęli się prześcigać w hodowli coraz to większych owoców. W 1996 roku dynia olbrzymia prześcignęła kabaczka i w kolejnych latach padały coraz to bardziej niezwykłe rekordy. W 2002 roku największa dynia zważona w Manchester, New Hampshire osiągnęła wagę ponad 606 kg.

Najmniejsze nasiona wytwarzają epifityczne storczyki lasów tropikalnych. Nasiona są drobne i lekkie jak pył. 1,2 miliona nasion tych storczyków waży zaledwie 1 gram. Nasiona niektórych gatunków są tak drobne jak zarodniki grzybów. Ponieważ zarodek nie ma praktycznie żadnych rezerw substancji odżywczych (nie ma bielma) - jego rozwój zależny jest od nawiązania symbiotycznej relacji z odpowiednim grzybem mikoryzowym. Często taka współpraca utrzymuje się przez całe życie storczyka.

Największe nasiona wytwarza palma (ledoicja) seszelska Lodoicea maldivica. Nasiona osiągają do 22 kg (wg niektórych źródeł do 25 kg). Mają 30 cm długości i do 90 cm obwodu. Palma seszelska rośnie tylko na dwóch wysepkach Praslin i Curieuse, w archipelagu Seszeli. Wielkie nasiona nie oznaczają dobrze rozwiniętego zarodka. Główną masę nasienia stanowi bielmo, z którego korzysta dojrzewający przez około 10 lat zarodek. Kiełkuje przez następne 3 lata.

Największe liczby nasion wytwarzają niektóre rośliny ruderalne, storczyki i lekkonasienne drzewa. Przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis ma ich 120 tysięcy, stulicha psia Descuirania sophia - do 730 tysięcy. Nasz storczyk plamisty Dactylorhiza maculata wydać może 100 tysięcy i więcej nasion. Rosnący w Wenezueli storczyk Cycnoches chlorochilon wytwarza aż 3,75 miliona nasion. Jedna topola czarna Populus nigra potrafi wydać 28 milionów nasion a brzoza Betula pendula - 30 milionów. Prawdziwymi rekordzistami w produkcji diaspor są jednak rośliny zarodnikowe. Na jednym liściu paproci Dicksonia antarctica powstać może 750 milionów zarodników. Owocniki grzybów potrafią wytwarzać niewyobrażalne liczby zarodników - jeden owocnik czasznicy Calvatia gigantea może wyprodukować 7 bilionów zarodników.

Najdłużej żywotne nasiona znamy dzięki archeologom. Nie utraciły siły kiełkowania niektóre znalezione na wykopaliskach nasiona, mimo że przekroczyły wiek tysiąca lat (np. lotosu Nelumbo - 1200 lat, komosy białej Chenopodium album i sporka polnego Spergula arvensis - 1600 lat). Nad środkowym Yukonem znaleziono w zamarzniętych namuliskach nasiona łubinu Lupinus arcticus, które nie straciły żywotności mimo upływu 10 tysięcy lat od ich powstania!

Najdłużej żyjące rośliny to wcale nie drzewa jak się powszechnie sądzi. Za najstarsze drzewo na świecie uważany jest okaz zwany Matuzalemem, z gatunku sosna oścista Pinus longaeva (wcześniej znana jako P. aristata), który obchodzi w 2005 roku swoje 4791 urodziny. Wg niektórych źródeł starsze, bo osiągające 5000 lat, są rosnące na Tasmanii drzewa iglaste z gatunku Dacrydium Franklini oraz szydlice japońskie Cryptomeria japonica osiągające 5200 lat. Wspominana wcześniej osika z gór Wasatch w stanie Utah rozrasta się za pomocą odrośli korzeniowych już od około 10 tysięcy lat.

Starszy od drzew okazał się rozrastający się także wegetatywnie krzew borówki Gaylussacia brachycera. Roślina odnaleziona w Pennsylwanii porasta teren o długości... 2 km i ma 13 tysięcy lat.
W 1996 roku odkryto jednak prawdziwego rekordzistę. Krzewy z gatunku Lomatia tasmanica, rosnące na jednym tylko stanowisku na wyspie Tasmanii, okazały się być jednym osobnikiem rozrastającym się dzięki odroślom. Pokrywają obszar mniejszy niż wspomniana borówka, bo rozciągają się na przestrzeni "tylko" 1,2 kilometra. Roślina okazała się być triploidem i dlatego nie zawiązuje owoców. Rozmnażać się może tylko wegetatywnie. Ponieważ naukowcy znaleźli w odległości 8,5 km od obecnego stanowiska skamieniały liść datowany na 43,6 tysięcy lat - roślina ta żyje co najmniej tak długo.

Rekordy roślin naczyniowych to nic w porównaniu z żywotnością grzybów i bakterii. W roku 2004 naukowcy hinduscy wydobyli z Oceanu Indyjskiego osady zawierające szczątki kropidlaka Aspergillus sydowii z warstwy znajdującej się 3 metry poniżej dna zlokalizowanego na głębokości ponad 5,9 km. Grubość osadów świadczy o tym, że mikroskopijny grzyb zwiany został do oceanu i pogrążył się w nim ok. 200-400 tysięcy lat temu. Szczątki grzyba umieszczone na pożywce... odżyły.
Największe jednak rekordy w dziedzinie długowieczności biją bakterie. Udało się ożywienie bakterii spoczywających w pszczole utopionej w bursztynie od 25-40 mln lat i ożywienie bakterii (kwestionowane czasem) uwięzionych w krysztale soli od 250 mln lat!

Największymi liśćmi na świecie pochwalić się mogą palmy rafie (Raphia farinifera z wysp Mascerene na Oceanie Indyjskim i Raphia taedigera z południowej Ameryki i Afryki). Ich pierzasto podzielone liście osiągają do 20 metrów długości. Największe liście niepodzielone ma alokazja Alocasia macrorrhiza z prowincji Sabah w Malezji. Jeden z liści na okazie znalezionym w 1996 roku miał 3,02 m długości i 1,92 m szerokości (3.17 metrów kwadratowych powierzchni). Bardzo podobną powierzchnię zajmują liście spokrewnionej z naszymi grzybieniami Victoria amazonica. Jej pływające liście osiągają do 2 metrów średnicy i mogą unieść na swojej powierzchni ciężar do 40 kg.

Najwięcej liści na jednej roślinie (nie licząc drzew i krzewów rozrastających się wegetatywnie w rozległe organizmy) rośnie na cyprysie - do 50 milionów. Dla przykładu na dębie występuje około 250 tysięcy liści. Powierzchnia wszystkich liści rosnących na jednym buku wynosi 446 m2.

Najgłębiej sięgający korzeń stwierdzony został w Echo Caves, w pobliżu Ohrigstad (RPA). Korzenie dzikiego figowca przebiły się na głębokość 120 metrów. Bardzo głęboko, bo na około 20 metrów sięgają też korzenie roślin pustynnych.

Najszybciej rosnąca roślina to bambus. Najlepsze wyniki osiągnięte w ciągu jednego dnia to według różnych źródeł 120, 91 albo 57 cm. Wysokość 30 metrów najszybsze bambusy osiągają w 3 miesiące. Bambusom nieznacznie ustępują niektóre glony. Wielkomorszcz gruszkonośny Macrocystis pyrifera, w ciągu jednego dnia może wydłużyć się o 60 centymetrów. Najszybszym wzrostem w świecie roślin pochwalić się jednak może pochwa liściowa bananowca - rośnie w tempie 1,1 mm na minutę co daje wielkość 160 cm na dzień.

Najlepszy rezultat pod względem szybkości wzrostu wśród drzew osiągnęła akacja Albizzia falcata posadzona w 1975 roku w Malezji. Osiągnęła wysokość 30 metrów w ciągu 5 lat i 4 miesięcy.

Zwykle jednak rośliny rosną z prędkością poniżej 7 mm na dzień. Najwolniej rosnące drzewo to żywotnik Thuja occidentalis rosnący w Kanadzie na klifie w Krainie Wielkich Jezior. Drzewo po 155 latach osiągnęło wysokość... 10,2 cm i waży 17 gramów.

Roślinami występującymi na najwyższych wysokościach jest jaskier Ranunculus lobatus i Ermamia himalayensis znalezione na wysokości 7756 m n.p.m. w Himalajach. Spośród drzew najwyżej w górach (w Chinach) spotkać można jodłę Abies squamata sięgającą do wysokości 4.600 m n.p.m.

Ciekawy rekord należy do u nas już wymarłej sodówki nadmorskiej Suaeda maritima. W komórkach tej niewielkiej rośliny rosnącej na solniskach ciśnienie wynosi aż 130 atmosfer.

Najgłośniejszą rośliną jest pochodząca z Ameryki Środkowej i Południowej Hura crepitans. Owocami tego drzewa są suche torebki, które po osiągnięciu dojrzałości pękają z hukiem podobnym do wystrzału z broni palnej. Energia wyzwolona przy pękaniu owocu pozwala wyrzucić nasiona na odległość kilkunastu metrów.

Najdłuższą nazwę ma rosnąca w morzach zostera Zostera marina. Nazwa polska i łacińska jest taka sama i dość krótka ale w języku japońskim jest już gorzej. Nazwa zostery zapisana w katakana wygląda tak: „ryűgűnootohimenomotoyuinokirihazushi”. W tłumaczeniu znaczy to mniej więcej tyle co: "fragmenty odciętego warkocza księżniczki z Pałacu Smoków". "Słowo" to tłumaczy dobrze dlaczego botanicy na całym świecie używają łaciny zamiast swoich języków narodowych.

Za najdroższą roślinę w historii uważana jest cebula hiacynta sprzedana w 1774 roku. Za odmianę nazwaną 'Król Wielkiej Brytanii' zapłacono wówczas 100 funtów co przy obecnej wartości pieniądza równa się 200 tysiącom dolarów. Obecnie dużą wartość osiągają także grzyby. W 2004 roku nowojorski restaurator zapłacił rekordową cenę 41 tys. dolarów za ogromną, ważącą 1,08 kg białą truflę na aukcji w Grinzane Cavour w północno-zachodnich Włoszech. Nikt tego grzyba nie spróbował bo... zepsuł się w restauracyjnej chłodni.